Deze week wil ik het hebben over iets wat ik vaker zeg dan ik misschien doorheb: "Ik doe maar wat." En ja, dat klinkt misschien alsof ik als een kip zonder kop door mijn werk en leven heen ga. Maar er zit meer achter. Veel meer zelfs. Want hoewel het lijkt alsof er geen plan is, werkt het dus wel. En daar wil ik je vandaag in meenemen.
Van trekpaard naar ondernemer
Mijn ondernemersreis begon niet met een strak plan, een businesscoach of een helder uitgedachte funnel. Nee, het begon met Jos. Een prachtig Nederlands trekpaard dat ik kreeg als examencadeau. En via via kon ik daarmee huifkartochten gaan doen.
Dus wat deed ik? Ik schreef me op 1 maart 2010 in bij de Kamer van Koophandel. Gewoon, omdat het leuk leek. Niet lang daarna bedacht ik: we hebben nog wat Shetlanders staan, daar gebeurt niks meer mee... zou ik daar iets mee kunnen? En zo ontstond mijn mini-manege met Shetlanders. Geen marktonderzoek, geen Excel-sheet vol verwachtingen. Gewoon, omdat het goed voelde.
Boekhoudingtips? Ja. Maar alleen als het leuk blijft.
Als je een eindje terugscrollt op mijn Instagram, zie je posts over boekhouding, administratietips, slimme hacks. En tuurlijk, daar weet ik veel van – ik ben niet voor niks al jaren boekhouder met blije klanten.
Maar als ik heel eerlijk ben? Ik word daar zelf niet per se heel vrolijk van. Strategisch slim? Zeker. Maar als ik er geen energie van krijg, waarom zou ik het blijven doen? Ik praat veel liever over wat mij écht bezighoudt: ondernemen, geld, paarden, het leven. En dat doe ik dus ook.
Is dat dan “ik doe maar wat”? Misschien. Maar het werkt.
Soms voelt het alsof ik maar wat aan het doen ben. Geen strategie achter mijn social media, geen slimme upsells of contentplannen. Ik post gewoon waar ik zin in heb. En tóch: ik post al jaren trouw vier keer per week. Ik maak elke week een podcast, stuur een nieuwsbrief. Waarom? Omdat ik dat zelf zo heb bedacht. En daar zit voor mij de kracht: ik houd me makkelijker aan afspraken die ik met mezelf maak.
Misschien is “ik doe maar wat” dus niet zo stuurloos als het klinkt.
Ook bij paarden: ik doe wat goed voelt
Even een zijstapje – maar je kent me, ik kan het niet laten om over paarden te praten. Ik longeer mijn paarden bijvoorbeeld het liefste zonder longeerlijn en beenbeschermers. Niet omdat ik er tegen ben, maar omdat ik het niet logisch vind dat een paard jarenlang zonder bescherming in de wei mag rennen, en dan opeens met beenbeschermers moet lopen zodra we ermee gaan werken. Dus ik dacht: ik laat het gewoon weg. Simpel.
Sommige mensen verklaren me voor gek. Maar het past bij mij, en bij mijn paard. En weet je? Het leven is echt een stuk simpeler als je durft te kiezen voor wat bij jou past – zelfs als anderen het anders doen.
Er zit tóch een soort strategie onder
Hoe vaag het ook klinkt: onder mijn “ik doe maar wat” zit wel degelijk iets. Een soort onbewuste strategie. Want ja, ik stel doelen – bijvoorbeeld mijn omzetdoel elke maand iets verhogen – maar hóe ik daar kom, laat ik open. Geen stak plan. Gewoon vertrouwen. En gek genoeg: dan lukt het ook nog. Op onverwachte manieren zelfs. Dan belt er opeens een nieuwe klant. Of komt er een aanvraag die ik niet zag aankomen. Het mag stromen.
Wat als jij ook gewoon maar wat zou doen?
Dus… misschien is dit wel de uitnodiging voor jou deze week: laat het moeten los. Laat de perfect uitgedachte plannen even varen. En kijk eens: wat wil jij nou echt? Wat voelt goed? Wat past bij jou, en niet bij wat “hoort” of wat iedereen roept dat je moet doen?
Durf te vertrouwen op jezelf. Op je eigen tempo, je eigen stijl, je eigen keuzes. Want wie weet werkt “maar wat doen” ook voor jou verrassend goed.
Tot slot
Ik ben inmiddels 37. Tien jaar geleden dacht ik dat ik op deze leeftijd precies zou weten wat ik wil, wat ik leuk vind, wat bij me past. Maar eerlijk? Hoe meer ik leer, hoe minder zeker ik van dingen ben. En dat is oké. Zolang ik blijf kiezen voor wat goed voelt, komt het eigenlijk altijd wel goed. Dus ja, ik doe maar wat. En dat is misschien wel precies de reden dat het werkt.
